اربعین

بسم الله الرحمن الرحیم
در ایام محرم و صفر ملت عزیز باید روح حماسه روح شهادت و مجاهدت فداکارانه روح توکل بر خدا و روح نترسیدن از دشمن را در خود تقویت کنند و از امام حسین مدد بگیرند. ایام آخر صفر برای عالم شیعه و اسلام ایام پرخاطره ای است؛ به ایام رحلت نبی اکرم صلی الله علیه وآله نزدیک میشویم. شروع شکوفایی شکوفه های عاشورایی در اربعین است. جوشش چشمه سار محبت حسینی که با رفتن جابر بن عبد الله و عطیه به کربلا در اربعین که شطی از عشق به زیارت به راه انداخته است و طی قرنهای متمادی ادامه دارد شروع جاذبه ی مغناطیس حسینی است. همان جاذبه ی مغناطیسی که عشق به تربت حسینی و مرقد سرور شهیدان در دل من و شماست. اهمیت اربعین در این است که با تدبیر خاندان پیامبر یاد نهضت حسینی تا همیشه زنده ماند و این حرکت پایه گذاری شد. این شور و جاذبه به قدری است که جابر بن عبد الله را از مدینه بلند میکند و به کربلا میکشد. حرکت عظیم امام حسین طوفانی در تاریخ به راه انداخت که برکات آن تا همیشه ادامه دارد. معنای پاسداری در همه ی ابعاد آن با همه ی ابزارها و وسائل ممکن در وجود مقدس سید الشهدا متجسد است؛ نه اینکه دیگران کاری نکردند و یا نخواستند کاری بکنند ولی این حرکت از این خانه ی پربرکت در رفتار ده ساله ی امام حسین تحقق پیدا کرده و در زندگانی ایشان محسوس است. شخصیت بزرگوار و درخشان آن حضرت ارای ابعاد است که هر کدام توضیح و تبیین فراوان به دنبال دارد. اما اگر بخواهیم دو-سه صفت برجسته را اسم بیاوریم، اولین صفت اخلاص است؛ یعنی انجام وظیفه ی خدایی و دخالت ندادن منافع شخصی و گروهی و انگیزه های مادّی در انجام کار. خصوصیت دیگر اعتماد به خداست. ظواهر حکم میکرد که این شعله در صحرای کربلا در روز عاشورا خاموش میشد. چه طور فرزدقه ی شاعر این را میدید ولی امام حسین آن را نمیدید؟! نصیحتکنندگانی که از کوفه میآمدند چه طور این را میدیدند و میفهمیدند؛ اما حسین بن علی (ع) که عین اللّه بود نمیدید و نمیفهمید؟! ظواهر همین بود؛ ولی اعتماد به خدا حکم میکرد که حرف حق و سخن درست او غالب خواهد شد. اصل قضیه اخلاص و نیت انسان است. وقتی هدف انسان تحقق پیدا کرد، برای فرد با اخلاص که دیگر شخص او مهم نیست. تمام راههایی که میشود فرزند پیغمبر از آن برای حفظ میراث اسلام که میراث جد و پدر او و پیروان راستین آن است را انجام داد. شخصیت امام حسین دو وجهه دارد. یک وجهه همان جهاد و شهادت است. اگرچه شخصیت امام حسین با جهاد و شهادت شناخته میشود اما جهاد واقعی و شهادت در راه خدا اساساً مقدمه اش همین اخلاصها و توجههاست. وجود مقدس حضرت ابی عبد الله علیه السلام عبد خالص و مخلص و مخلَص خداست. خصوصیت سوم: شناخت موقع است. امام حسین در فهم موقع اشتباه نکرد. تا قبل از واقعه ی کربلا 10 سال مسئولیت امامت با او بود. ایشان در مدینه مشغول کارهای دیگری بود و کار کربلایی نمیکرد؛ اما به مجرد اینکه این فرصت اجازه داد که این کار بزرگ را انجام بدهد، آن را چسبید و این فرصت را از دست نداد. زیرکترین انسانها کسانی هستند که انسانهای شجاع و متدر را الگو قرار میدهند و از این طریق برای خودشان عزت و اقتدار در باطن و معنا ایجاد میکنند. این بزرگان شاخصه هایی دارند که باز در میان این شاخصه ها بلاشک حرت ابا عبد الله علیه السلام بزرگترین شاخصهاست. (برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری)
(نویسنده: رقیه رستم جبری.)