بسم الله الرحمن الرحیم
میلاد حضرت ابو الفضل العباس بر همه ی ملت ایران مبارک باد. تبریک عرض میکنیم این اعیاد پیاپی را که هر یک برای دلهای شیعیان یک خورشید فروزنده و یک شعاع خیره کننده است؛ ولادت ابا عبد الله الحسین، ولادت حضرت سجاد علیه السلام و ولادت حضرت ابو الفضل العباس.
بصیرت ابا الفضل العباس کجاست؟ همه ی یاران حسینی، صاحب بصیرت بودند؛ اما ابوالفضل بصیرت را بیشتر نشان داد. ارزش حضرت عباس به جهاد، فاکاری، اخلاص و معرفت او به امام زمانش و به صبر و استقامت اوست؛ به آب نخوردن اوست در حال تشنگی بر لب آب، در حالی که شرعاً و عرفاً هیچ منعی وجود ندارد. شجاعت آن بزرگوار در چیست؟ در این است که ایشان با وجود اینکه میتواند خود را از این مخمصه نجات بدهد، خود را آنجا نگه میدارد تا تکلیف شرعیش را انجام بدهد. امکان دارد که دیگری بگوید، دیگری نمیتوانست خود را از میدان نجات بدهد؛ اما او می توانست. حضرت عباس، پرچمدار گذشت، فداکاری و جانبازی در صحرای کربلاست. دایره ی وجود خودشان را گسترش داد. یک نکته که توجه را جلب میکند این است که شخصیتهای عظیمی که سراسر تاریخ بشر را روشن کرده اند، یعنی حضرت امام حسین بن علی، امام سجاد و حضرت عباس علیهم السلام، کسانی اند که در دوره ی خودشان به گمان باطل مادی، به کلی نابود و هضم شدند. ارزش شهدای کربلا به این است که از حریم حق در سختترین شرایط دفاع کردند. انسان حاضر است به جنگ بزرگ و مغلوبه برود و حتی کشته هم بشود؛ اما شهدا و مجاهدان در راه خدا معدودند و همه افراد حاضر نیستند. ما بحمد الله شهدای برجسته ای داشته ایم؛ اینکه انسان در میدان جنگ شهید شود، مقام والاییست؛ اما به این نحو شهید شدن انسان خیلی تفاوت دارد. شهید شدن در صحرای کربلا خیلی متفاوت است. شهید شدن با آن غربت، تشنگی، تهدید به اذیت و آزار انسان. انسان خیلی اوقات میگوید: من حاضرم جانم را در این میدان جنگ بدهم؛ اما چه کنم که فرزندم دارد از گرسنگی یا بی دارویی میمیرد و این موضوع یک بهانه برای انسان میشود. گاهی انسان ناموسش، کودک شیرخوارش را بیشتر از جانش ملااحظه و حفظ میکند. گاهی انسان به میدان جنگ میرود، در حالی که زنش، مادرش، کودک شیرخوار و ناموسش نیز در خطر هستند. ارزش حضرت عباس، حبیب بن مظاهر به اینهاست. ارزش حضرت عباس به شجاعت و قدرت روحی است که نشان داد نه در قد رشید و بازوی پیچیده اش. افراد رشید که در دنیا زیادند. ورزشکاران زیبایی اندام بسیارند. اینها معیار ارزش معنوی نیست. اینکه تمام توجه ما بر روی ابروی کمانی، قد رشید، بینی قلمی و چشم خمار این بزرگواران باشد که نشد مدح. البته نباید خیلی خشکی به خرج دهیم و سختگیری بکنیم. اینکه یک شاعر در یک قصیده ی 30بیتی از جمال حضرت عباس سخن میگوید. اما اگر همه ی توجه ما تنها به این موارد معطوف باشد، در مواردی در یک فضاهایی ضرر هم دارد و خوب نیست. در زیارات و کلماتی که از ائمه در مورد حضرت عباس به ما رسیده است، بیشتر روی دو کلمه تأکید شده است. یکی بصیرت و دیگری وفا انشاء الله این اعیاد بر همه ی شما مبارک باشد. مبارک بودن هم در این است که دلهایتان انشاء الله شاد باشد، اعتماد به خدا و سکینه ی الهی و توکل بر خدا در سراسر وجودتان باشد. ما باید سعی کنیم مبارک بودن را برای خد تدارک ببینیم. بدین منظور میبایست دلهای خود را شاد کنیم و سکینه ی الهی و اعتماد بر خدا و توکل بر خدا را روز به روز در وجودمان بیشتر کرده و گسترش بدهیم. (برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری) (نویسنده: رقیه رستم جبری، نابینا.)