ولات با سعادت امام سجاد بر همگان تبریک و تهنیت باد.
بسم الله الرحمن الرحیم
زندگى امام سجاد يكى از فصول درخشان در زندگى ائمه‌ى معصومين (عليهم‌السلام) است. مدت سى‌وپنج سال امامت امام زين‌العابدين آغشته و آميخته‌ى به انواع ظرافتهاى انقلابى و مبارزاتى و عمل به وظيفه‌ى بزرگ امامت در دوران اختناق حكومتهاى اموى و عباسى است.
امام سجّاد… شيعه را احيا كرد. الان در ماه رجب هستيم؛ ماهى كه روزهاى متبركى دارد. از اين ايام استفاده بردن و معنويت را تقويت كردن و با خدا ارتباط برقرار كردن و ذكر و دعا و توسل را اهميت دادن از وظايف است. تقويت ارتباط خود با خدا؛ تلاش در مسائل دنيايى – اعم از فراگيرى علم و دانش و كوشش در راه سازندگى – آگاه بودن از مسائل سياسى و اقتصادى و مهمتر از همه، حفظ آن اميد، عوامل و ويژگيهايى است كه انشاءاللَّه در آينده – آيندهاى نه چندان دور – همه‌ى روى زمين را به نور جمهورى اسلامى منور خواهد كرد و بشريت را از بركات اسلام برخوردار خواهد ساخت و ملت ايران را – همچنان كه خداى متعال به مسلمانان وعده فرموده است – شاهد يكپارچگى و وحدت بشريت در روى زمين قرار خواهد داد…
ازدیدگاه رهبری که در سخنان خویش بیان داشتند: امام سجاد (عليه‌السلام) چه هنر الهى‌اى به خرج داده كه همه‌ى سؤالهاى انسان را به زبان دعا بيان فرموده است: سؤالهاى مربوط به زندگى را و اين‌كه چگونه معاشرت كنيم؟ چگونه به دفاع از عقايد خودمان بپردازيم و از چه عقايدى دفاع كنيم؟ با چه كسانى دشمن باشيم؟ با چه كسانى دوست باشيم؟ مسائل زندگى، سياست، مسائل اجتماعى، اخلاقى، روانى و… چيز خيلى عجيبى است. نكته‌ى خيلى مهمى است. كدام كتاب اين گونه است؟! كدام روايت اين‌گونه است؟!
صحیفه‌ى سجادیه واقعاً کتاب بسیار فوق‌العاده‌یى است. این کتاب، در بین قدما به زبور آل‌محمّد معروف است. دعاهاى این بزرگوار، ضمن این‌که در حد اعلى، استغاثه‌ى به خداست، از معارف اسلامى هم پُراست. یعنى صرفاً دعا نیست؛ بلکه در لباس دعا، همه‌ى معارف اسلامى – توحید، نبوت و … – تعلیم داده شده است.
در زمان حضرت سجّاد و حتّى زمان امام باقر (عليهمالسّلام) هم اين كتاب(صحیفة سجادیه) منتشر نشد. يعنى بعد از آنكه آن راوىبه خدمت جناب «يحيىبنزيد» مىرود و كتاب را عرضه مىكند و بعد او نسخه ديگرى را مىآورد و با هم مقابلهمىكنند، معلوم مىشود كه امام سجّاد (عليهالسّلام) يك نسخه از اين كتاب را به امام باقر (عليهالسّلام) داده بودهاند، يكنسخه را به جناب زيد كه پسر ديگرشان بود. پس در زمان حضرت، اين كتاب با اين‌كه مدوّن هم بوده – يعنى متفرّقنبوده كه بعداً كس ديگرى آن را جمع كند – اما پخش نشده بوده است. مىشود فرض كرد كه امام، گاهى اين دعاها رامىخواندند. نمىشود بگوييم كه حضرت، نمىخواندهاند و اين دعاها را كسى نشنيده بوده است. اما اين مجموعه،مسلّماً منتشر نشده بوده است. لذاست كه راوى مىگويد: امام به من فرمودند: «اين علم ماست. اين را حفظ كن وبه دست نااهلش نسپار.» واقعاً هم صحيفه سجّاديه علم است! يعنى اگر شما اين كتاب را مثلاً با دعاى امام حسينعليهالسّلام در عرفات مقايسه كنيد، دعاى امام حسين، سوزناكتر و پرشورتر از دعاى صحيفه سجّاديه است؛ يا دعاىكميل. اما صحيفه، مثل اين است كه كسى نشسته باشد و براى انسان معارف بگويد. فقط يك «اللّهم» اوّلش اضافه شدهاست.
(بيانات مقام معظم رهبرى )