عاشورا

بسم الله الرحمن الرحیم.
السلام علیک یا ابا عبد الله وعلی الأرواح التی حَلَّت بِفِنائِک علیک مِنّی سلام الله ابداً ما بقیتُ وبقیَ اللّیلُ والنّهار ولا جعله الله آخر العهد مِنّی لزیارتکم. السلام علی الحسین وعلی علی بن الحسین وعلی أولاد الحسین وعلی أصحاب الحسین.
روز عاشورا، روز حزن آل محمد و شیعیان آنهاست. روزی که چشمها گریان است برای حسین و مظلومیتش و غربتش و ستمی که در دشت کربلا به او روا داشتند. نامسلمانانی که شاید به ظاهر نماز و قرآن میخواندند و روزه میگرفتند؛ اما به فرزند رسول خدا ظلم نمودند و در مقابلش ایستادند تا بلکه به دنیا برسند و با او جنگیدند و هر که با امام حسین بجنگد، با پیغمبر (ص) جنگیده و هر که با رسول الله بجنگد در حقیقت با خدا جنگیده است و آن بیخردان چه بد راهی را برگزیدند! امام هر چه تلاش کرد تا آنان را از بیراهه بازگرداند بازنگشتند و این بدان سبب بود که شکمهایشان از مال حرام پر شده بود و سخن حق را نمیفهمیدند و گویی گوشهایشان کر و چشمانشان کور گشته بود. از واقعه ی عاشورا میتوان درسهای زیادی گرفت. یکی از این درسها مسئله  ی تولی و تبری است. در آن روز مشخص شد چه کسانی در جبهه ی امامند و چه کسانی در جبهه ی باطلند. چه افرادی یاریگر امام خود هستند و چه افرادی به  امام خویش پشت میکنند. انسان اگر در مسیر اشتباه باشد و واقعا توبه کند و به مسیر حق برگردد خدا او را میبخشد و عاقبت به خیر میشود. حر بن یزید ریاحی ابتدا در سپاه دشمن بود. وقتی که خود را مخیر بین بهشت و جهنم دید، وقتی به اشتباهش پی برد، به نزد امام آمد و عذرخواهی و توبه نمود. امام او را پذیرفت و خدا نیز او را بخشید و در نهایت، درجه ی رفیع شهادت نصیبش شد. بعضی افراد میگفتند ما نه طرف حق هستیم و نه طرف باطل، ما بیطرفیم؛ ولی دو حالت بیشتر نیست یا فرد در جبهه ی حق است یا در جبهه ی باطل. کسانی هم که در مقابل ظلم به اهل بیت رسالت سکوت کردند، در حقیقت با ظالمان شریکند؛ چرا که هر کس ظلمی را ببیند و ساکت بماند در واقع با آنان شریک است. نهضت عاشورا به ما درس آزادگی و آزادی میآموزد. امام حسین  به ما یاد داد که اگر فردی حتی دین هم نداشته باشد حد اقل  باید انسانیت داشته باشد. لا اقل در دنیا آزاده باشد. عده ای دنیاطلب بودند و از خواص هم بودند از بزرگان صحابه ی پیغمبر اکرم بودند و سرشناس هم بودند؛ ولی دنیاطلب بودند و به یاری امام نشتافتند. عده ای از خواص هم به دنبال عافیت بودند. حاضر نشدند به یاری امام بیایند و دنیا را از دست بدهند. یکی از صحابه آنقدر طلا داشت که وقتی از دنیا رفت برای اینکهه بتوانند آن را بین ورثه تقسیم بکنند، آنها را با تبر میشکستند و به صورت شمش درمیآوردند. یعنی دنیاطلبی و مال اندوزی تا این حد در وجودشان غلبه کرده بود. یک عده هم ترس داشتند ترس از دشواریها و ناملایمات که به یاری امام نیامدند. غفلت بر مردم غلبه کرده بود و آنها به زندگی دنیوی خود مشغول بودند. مردم کوفه با آنکه برای امام نامه نوشتند و او را دعوت کردند که به سوی ایشان برود؛ اما او را در سختترین لحظات رها نموده و تنها گذاشتند. اینان ننگ را برای خویش خریدند. واقعه ی عاشورا هم درس میآموزد و هم عبرت. همانگونه که باید از قیام عاشورا درس بگیریم باید عبرت هم بگیریم. ما باید یاد بگیریم که اگر امام از ما یاری خواست و دین به ما احتیاج داشت به یاری امام و اسلام بشتابیم و حتی در این راه از مال و جان و فرزند و… بگذریم. در سخنان حضرت است که میفرماید که برای زنده نگهداشتن دین قیام کرده. برای امر به معروف و نهی از منکر قیام نموده و هدف از این قیام اصلاح امت جد بزرگوارش پیامبر اسلام است. قیام عاشورا در بردارنده ی این نکته است که مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است. یک عده بودند که محبت و دوستی اهل بیت را داشتند و حتی در کنار اهل بیت رشد کرده بودند؛ ولی چون نقشه ی راه دستشان نبود اشتباه کردند و راه را اشتباه رفتند. آنها به امام نصیحت میکردند که حرکت نکند؛ لکن امام میدانست که این حرکت لازم است و اگر امام به تکلیف خود عمل نکند دین از بین خواهد رفت. ما در مجالس عزاداری که در ایام محرم خصوصا در روز عاشورا برگزار میشود علاوه بر روضه خوانی و ذکر مصائب اهل بیت عصمت و طهارت باید تلاش کنیم تا هم سخنان امام حسین علیه السلام را نقل کنیم و هم درسها و نکات قیام امام حسین را برای مردم تبیین نماییم تا مردم با عمل به آن انشاء الله در زمان ظهور و قیام امام عصر (عج) بتوانند یار و یاور آن حضرت باشند و در رکاب ایشان باشند. امید است که خدای منان به برکت سید و سالار شهیدان، سرور جوانان اهل بهشت، امام حسین علیه السلام توفیق عمل به آموزه های عاشورا را به همه ی ما عنایت فرماید.
نویسنده: رقیه رستم جبری.