معرفی شهید روحانی؛ محمدحسن ابراهیمی

شهید محمدحسن ابراهیمی متولد سرزمین عشق و شهادت، کربلا بود. در سال ۱۳۴۶ که چشم به جهان گشود. بارگاه حسین بن علی (علیه السلام) را در پیش چشم داشت. پدر و مادرش که از با سابقه ترین خانواده های مذهبی منطقه جنوب بودند، او را محمدحسن نام نهادند.

در اوان جوانی به عشق موال و مقتدایش حسین (علیه السلام) بر منبر، ذکر مصیبت میگفت. استعداد سرشار و عشق به تبلیغ مکتب اهل بیت (علیه السلام) او را پس از دبیرستان به حوزه علمیه قم کشاند. با تکمیل مقدمات و سطوح عالی حوزه، ۵ سال با جدیت در دروس خارج فقه و اصول شرکت کرد و همزمان به تحصیل در دانشگاه، در رشته حقوق پرداخت و دانشنامه کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل را اخذ کرد. همچنین در راستای اهدافش به فراگیری زبانهای خارجی پرداخت و بر عربی و انگلیسی تسلط کامل یافت.

از آن هنگام که تاج ملائک به دست نایب امام زمان، حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله العالی) بر سرش نهاده شد، شور تبلیغ دین و عشق هدایت انسانها، او را بیقرار کرد و سرانجام برای دستیابی به این هدف به دعوت مسلمانان و شیعیان کشور گویان، به آنجا هجرت نمود. او همواره در معرفی خود، می گفت روضه خوانم. ایمان، تقوا، طهارت، ساده زیستی، گمنامی و عشق به اهل بیت از سجایای ایشان بود که این سجایا در کنار اطلاعات علمی وسیع، شخصیتی جالب و جاذب از او ساخته بود و خیل جوانان مشتاق را گرداگردش

جمع می کرد. سرانجام به جهت عشق و علاقه اش به امام حسین (علیه السلام) شهادت نصیبش شد و شکنجه و ضرب و شتم و در نهایت با ضرب گلوله در تاریخ 15/2/1383 شهادت را در جهت احیای دین، در دیار غربت به جان خرید و پیکر مطهرش پس از شناسایی و بازگشت به ایران در گلزار شهدای قم آرام گرفت.